Trening w biegach długodystansowych

Opublikowane przez Ryszard Śmietański w dniu

Trening w biegach długodystansowych

Tabela poniżej przedstawia roczną strukturę treningów dla biegów długodystansowych. W okresie przygotowawczym w pierwszych 12 tygodniach dominuje trening ogólnorozwojowy i następnie trening siły maksymalnej który jest realizowany na 80% ciężaru maksymalnego oraz rozwijane są przemiany tlenowe organizmu.

W następnej części okresu przygotowawczego następuje zmniejszenie objętości treningu na rzecz intensywności lecz nadal rozwijane są przemiany tlenowe do tego dochodzi trening beztlenowy kwaso- mlekowy. Po zakończeniu okresu intensywniejszego następuje zamiana intensywności na rzecz wytrzymałości tlenowej.

Po zakończeniu okresu przygotowawczego zaczynamy okres startowy. W tym okresie podtrzymujemy wcześniej rozwijane cechy takie jak moc oraz wytrzymałość tlenową. Dominującymi przemiany są tlenowe oraz wysiłek beztlenowy kwaso-mlekowy. Przemiany beztlenowe pojawiają się na finiszu lub podczas przyspieszania krótkotrwałego podczas zawodów. Należy wcześniej organizm zaadoptować na ten typ wysiłku i w dużej mierze zależy od tolerowania kwasu mlekowego pojawiającego się w mięśniach zawodnika. Organizm bardzo dobrze wytrenowany szybko utylizuje wytworzony kwas mlekowy podczas dalszego jednostajnego biegu. Podczas długotrwałego wysiłku należy wykonywać wysiłek na progu przemian beztlenowych oraz utrzymanie homeostazy podczas wykonywanego biegu.

Dominujący system energetyczny: Tlenowy

Systemy energetyczny: 10km: 5% Wysiłek beztlenowy nie kwasomlekowy; 15% wysiłek beztlenowy kwasomlekowy; 80% wysiłek tlenowy

Maraton: 5% Wysiłek beztlenowy kwasomlekowy; 95% wysiłek tlenowy

Zapasy energetyczne: Glikogen; tłuszcz

Cele treningowe: Wytrzymałość tlenowa, moc wytrzymałościowa, maksymalna siła =<80%

Cel główny: Wytrzymałość tlenowa


Bibliografia:

Peridization training for Sports- Tudor O. bompa, PhD Michel C. Carrera

Poniżej możesz zadać pytanie